Γκρ. Πρώτο entry και ήδη είμαι τσαντισμένος με τον εαυτό μου. Την τελευταία δυνατή στιγμή (δηλαδή 2 λεπτά πριν ποστάρω) αποφάσισα να δώσω την επιδεικτική 20η θέση στους κατά μεγάλο βαθμό εκνευριστικούς Ivy Leaguers έναντι -μεταξύ άλλων- των TV on the Radio, βάζοντας τους στην ουσία poster boys για τη σχέση αγάπης-μίσους με την indie σκηνή.
Σερφάροντας πάνω στο κύμα του hype, αυτό το νεοϋορκέζικο φοιτηταριό έμπλεξε ήχους που έβρισκε κουλ χωρίς απαραίτητα να τους πολυκατανοεί, από κιθαριστική indie ως αφροπόπ, για να παραδόσει ένα ντεμπούτο με ήχο φρέσκο, ευχάριστο, κολλεγιακό όσο και παγκόσμιο. Και, θέλω ή όχι να το παραδεχτώ, πέρασα το πρώτο μισό του 2008 λιώνοντας τουλάχιστον το 1/3 του.
Στην τελική, δε μου πήγαινε να αφήσω έξω το άλμπουμ του πρώτου κομματιού που λάτρεψα φέτος.
Vampire Weekend - M79
.
4 σχόλια:
kai poios sou eipe re zwon oti den goustarw vampire weekend?
oraia ta play koumpakia re si. bravo bravo!
Ε δεν ξέρω, είναι αυτό το 'γνωστοί' thingy :P
Άντε να δούμε με τι κουλαμάρα θα ανοίξεις εσύ το τοπ σου. Χοπ χοπ!!
oraio album. oxi olo omos.
Ναι, συμφωνώ. Η λογική με την οποία μπήκα σε όλο αυτό έτσι κι αλλιώς ήταν ακολουθώντας τα 'αγαπημένα', οπότε το προτίμησα έναντι κάποιων αρτιότερων δουλειών, που όμως δεν τις αγάπησα όσο κομμάτια αυτού εδώ του άλμπουμ.
Δημοσίευση σχολίου