Η γυναίκα που είναι απλά αδύνατο να κάνει δίσκο που να μη λατρέψω, σημειώνει χατ-τρικ με το σόλο 'Acid Tongue', μετά το περσινό 'Under the Blacklight' των Rilo Kiley και το προπέρσινο αριστουργηματικό 'Rabbit Fur Coat' με τις Watson Twins. Αυτή τη φορά μαζεύει ένα εντυπωσιακό ρόστερ φίλων της μουσικών, μαζί κάθονται σε ένα στούντιο και αφήνουν τη μαγεία να συμβεί. Η ζεστή φωνή της Lewis συνδυάζεται έξοχα με τις κιθάρες που ντύνουν με σκοτεινά χρώματα τα πιο ατμοσφαιρικά κομμάτια, ενώ σε άλλα σαν το 'Next Messiah' δεν ξέρεις από πού θα έρθει η επόμενη ηχητική ανατροπή. Ο ήχος του άλμπουμ είναι ένα βήμα παραπέρα από το προσωπικό της ντεμπούτο, αφήνοντας περισσότερα soul/blues στοιχεία να βρουν το δρόμο τους σε αυτό. Βασικά με το ρυθμό που η Lewis ξεπετάει δισκάρες σε ετήσια βάση είναι μόνο θέμα χρόνου να ξεμείνει από ιδέες, αλλά αυτό θα το συζητήσουμε τότε.
Jenny Lewis - Acid Tongue
.
2 σχόλια:
polla sxolia re tyler :j
Αφού τα είπα όλα εγώ ρε καρμοίρη!
Δημοσίευση σχολίου