Για όποιον δεν πήρε το memo, οι Girls Aloud είναι το μεγαλύτερο ποπ γκρουπ στην Αγγλία. (Eντάξει, μετά τους Take That. I'm trying to make a point!) Και αν και το 'Out of Control' δεν είναι καν ο καλύτερός τους δίσκος (η τιμή πάει στο 'Chemistry' ή το 'Tangled Up', αναλόγως από ποια πλευρά θα σηκωθώ το πρωί) είναι ξαφνικά επισήμως cool για όλους να τις γουστάρουν. Πάνε οι εποχές που οι Arctic Monkeys διασκεύαζαν το 'Love Machine' και όλοι απορούσαν: Τώρα ο Chris Martin δηλώνει τεράστιος φαν και τις παίρνει για συναυλία στο Wembley, o Billy Corgan παίζει το 'Call the Shots', ο Johnny Marr των Smiths παίζει στο νέο τους άλμπουμ, ο Ricky Wilson των Kaiser Chiefs κάνει γαμάτο ντουέτο μαζί τους, ο Neil Tennant προσλαμβάνει την ομάδα παραγωγής τους για το επόμενο άλμπουμ των Pet Shop Boys και στην πορεία τους γράφει και και το υπέροχο 'The Loving Kind'. (Somewhere on a Monday morning / In the rush hour of another day / Standing on a crowded platform / Carelessly we lost our way: hello, Neil!)
Oι Aloud, σταθερά ιδανικός συνδυασμός του trashy και του cool, είχαν νωρίτερα αυτό το χειμώνα το πρώτο στούντιο #1 άλμπουμ της καριέρας τους, αλλά και το πρώτο 'κανονικό' (δηλαδή όχι charity ή τηλεοπτικοκινηματογραφικό) #1 single επίσης. Σε πλήρη αντίθεση με τους νόμους της φύσης, που λένε ξεκάθαρα οτι συγκροτήματα σχηματισμένα σε φτηνά reality shows δεν διαρκούν πάνω από ενάμιση δίσκο, οι GA βρίσκονται αισίως στο 6ο, και μεγαλύτερο όλων. Πήρε μπροστά χάρη σε ένα μάλλον κυνικό release (δεδομένης της μόδας στην Αγγλία τα τελευταία χρόνια), την κεφάτη '60s χαριτωμενιά 'The Promise' που χέζει κανονικότατα πάνω στον Mark Ronson. Το υπόλοιπο άλμπουμ κινείται στους γνώριμους electropop ήχους, με κιθάρες και synths δίπλα-δίπλα, και με τις αμέτρητες μουσικές αναφορές των Xenomania να δημιουργούν πλουραλιστικούς και συχνά πειραματικούς ήχους πάνω σε γελοιωδώς listenable hits. Υπάρχει ένας 7λεπτος dancefloor anthem που χτίζει προς τη μελαγχολική εικόνα 'Beautiful robots dancing alone', ενώ το 'Miss You Bow Wow' με τη συμπυκωμένη του ποπ τελειότητα και το φρενήρες ρεφρέν του είναι βασικά ο λόγος για τον οποίον ο θεός δημιούργησε τα arena tours. Το 'Love is the Key' είναι το πιο εύηχο μπαχαλο που έχω ακούσει φέτος. Βασικά μακάρι να ήταν έτσι όλη η mainstream pop παραγωγή.
Girls Aloud - Miss You Bow Wow
Girls Aloud - Untouchable
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου