 |
| Οι Magnetic Fields στον κινηματογράφο Babylon του Βερολίνου |
H χαμογελαστή πικρή ειρωνία του Merritt συνοδεύει τις αναζητήσεις του σχετικά με τα όρια που χωρίζουν την αλήθεια από το ψέμα, και οι Magnetic Fields που αγάπησα στις εποχές κάποιων long forgotten fairytales με μαγεύουν ξανά με την πιο έξυπνη στιχουργία που υπάρχει σήμερα στη μουσική.
~-~
Τους είδαμε πέρσι το χειμώνα στο Βερολίνο, στον πιο υπέροχο χώρο για συναυλία, ένα επιβλητικό παλιό σινεμά. Ο Merritt είναι ο πιο λατρεμένος, κυνικός, πνευματώδης, πιθανότατα απάλευτος άνθρωπος στον πλανήτη. Και τον αγαπάμε ακόμα περισσότερο γι'αυτό. Αξέχαστη βραδιά.
~-~
I want you crawling back to me
Down on your knees, yeah
Like an appendectomy
Sans anesthesia
I no longer drink enough to think you're witty
_____________________________
2009>
#10 / 'Julian Plenti is... Skyscraper' - Julian Plenti
Παραμένει ένα φανταστικό άλμπουμ που καθόλη τη διάρκεια του 2010 συνέχισα να λιώνω. Καλή επιλογή για δεκάδα, μη σου ότι το αδίκησα κιόλας.
Irony alert: Στα σχόλια εκείνου του ποστ, είχα την έμπνευση να γράψω: "Η μέρα που θα αφήσω Interpol έξω από δεκάδα δεν έχει έρθει ακόμα!"
Well.
4 σχόλια:
Ασύλληπτη ιδιοφυία ο Merritt.. Και ναι το 69 Love Songs είναι μέσα στους καλύτερους δίσκους των 90s. Νιώθω άσχημα τώρα που τον άφησα έξω απ' την φετινή λίστα.. Αααργκ!!!
Και κέρδισε και παραπάνω πόντους αυτό, γιατί μετά το προηγούμενο νόμιζα ότι τους είχαμε χάσει.
Νομίζω βέβαια οτι το Distortion μου άρεσε πιο πολύ.. Αλλα γενικά είμαι του distortion :P
Κι εγώ, αυτό είναι το περίεργο. (Lust, Lust, Lust το είχα τοπ-5 δεκαετίας.) Απλά δε μου ταίριαξε σε αυτούς, για κάποιο λόγο. Live τα ίδια κομμάτια ήταν φανταστικά.
Δημοσίευση σχολίου