#blogovision 2012 / 5

5, Poliça - Give You the Ghost

Ένα απόγευμα που δούλευα από το σπίτι πρέπει να ήταν, είδα το 'Wandering Star' σε wall στο facebook, πάτησα play γιατί μου άρεσε η αισθητική του εξωφύλλου, μου θύμιζε 'Drive', και πριν το πολυκαταλάβω είχα φάει όλη την υπόλοιπη μέρα ακούγοντάς σε λούπα-
δεν ήθελα να τελειώσει ποτέ αυτό το τραγούδι.

Σπάνια σε περιπτώσεις που λιώνω ένα κομμάτι κι ύστερα αναζητώ το άλμπουμ, καταφέρνει αυτό να μη με απογοητεύσει,
αλλά εδώ μιλάμε για μαγευτικό πράγμα.
Μιλάμε για μια μουσική που κάθε νότα είναι σαν δάκρυ (άκου προσεκτικά το 'Wandering Star' ή την εισαγωγή του 'Dark Star', είναι εκεί, θα το ακούσεις).
Μιλάμε για φωνή που έρχεται σαν ηχώ παρελθοντικών φαντασμάτων γεμάτων τύψεις και λύπη.
Δίνει πόνο, όχι αστεία.

Αρχικά μου είχαν θυμήσει πολύ το περσινό Bon Iver γιατί έχει αρκετά παρόμοια αίσθηση.
Αλλά ακόμα κι εκείνο δε με έκανε να ανατριχιάζω όπως αυτό.

~-~

three:
wandering star
dark star
form

~-~

When the day is done
And I lay me down
This sheet's so cold
And your space is dark
And I hear you whispering something sweet
And it doesn't move me and it knows me

~Wandering Star

.