#blogovision 2012, είκοσι άλμπουμ

20, Dirty Projectors - Swing Lo Magellan

Υποθέτω δύσκολο να το αγαπήσεις πραγματικά επειδή δεν αντιπροσωπεύει κάτι πολύ συγκεκριμένο και ιδιαίτερο πέραν της 'μουσικής', αλλά τελοσπάντων όταν χρειάστηκε να με ταξιδέψει, το έκανε. Kudos.
three: the socialites, just from chevron, gun has no trigger

19, Kishi Bashi - 151a
Ένα πρωί Κυριακής από αυτά που βαριόμουν γιατί είχα πολλές μικροδουλειές να κάνω στο σπίτι είχα αφήσει να παίζει μια από αυτές τις λιστούλες του stereomood (την just woke up μάλλον) και ανάμεσα στο όλο μπεϊρουτοτουντορσινεμακλαμπφοινιξοειδές πράγμα (που γαμάτο προφανώς) σκάνε ξαφνικά κάτι απίστευτα βιολιά κι από τότε δεν περνάει Κυριακή που δεν σκάνε αυτά τα ίδια βιολιά γύρω εκεί που μεσημεριάζει.
three: manchester, bright whites, i am the antichrist to you

18, Twin Shadow - Confess

Φαντάζομαι καμιά φορά την καθημερινότητα στο σύμπαν του 'Drive' (φαντάζομαι τέτοια πράγματα μες στη μέρα μου γενικά, δεν είναι θέμα) και λογικά εκεί τα χιτάκια που παίζουν στο ραδιόφωνο τα έχει γράψει όλα ο George Lewis.
three: you call me on, five seconds, golden light

17, Alabama Shakes - Boys & Girls

Οι κάθε Alabama Shakes είναι ο λόγος που δεν περνάει καλοκαίρι χωρίς να πάω σε κάποιο Φεστιβάλ. Γιατί εκεί που απλώς κάθεσαι και χαζεύεις ό,τι παίζει στη δίπλα σκηνή, filler ανάμεσα σε ονόματα που περίμενες, ξαφνικά βγαίνει μια θεάρα στη σκηνή, εκπέμπει ρυθμό, μεταδίδει ένταση και κέφι, και ξαφνικά εσύ επί 50' δεν έχεις σταματήσει να χοροπηδάς και να χορεύεις χωρίς να έχεις ξανακούσει νότα τους.
three: be mine, rise to the sun, hold on

16, Tanlines - Mixed Emotions

Τι λατρεύω όταν συμβαίνει με ένα άλμπουμ: Να γαμάει το τελευταίο κομμάτι. Γιατί έρχεται πάνω που έχεις συμβιβαστεί με το τέλος, είσαι έτοιμος για κάτι άλλο, και ξαφνικά είσαι σε φάση Ωπ, κάτι, κάτι, σηκώνεις φρυδάκι, ακούς, πωρώνεσαι, και με το που τελειώνει, το άλμπουμ πάει απ'την αρχή, μετά μπαίνει το 'All of Me', χορεύεις διακριτικά ενώ κάθεσαι, και κάπως έτσι κολλάς ένα βράδυ ακούγοντας ένα άλμπουμ 15 φορές σερί.
three: nonesuch, all of me, brothers

15, The Gaslight Anthem - Handwritten

Όσα κι αν γράφτηκαν για την ξενεροποίηση του Brian Fallon, όσο κι αν αναλύθηκε ο συμβιβασμός του στην στιχουργία, όσο κι αν -στην τελική- τα Great Expectations μπορεί να μη συναντηθούν ποτέ ξανά, το γεγονός παραμένει πως ακούω τη μουσική των Gaslight Anthem και με φαντάζομαι να χοροπηδάω σαν κατσίκι, με ντάλα ήλιο, στο κάγκελο, σε μια κατάμεστη αρένα εν μέσω καλοκαιριού.
three: 45, howl, keepsake

14, Shearwater - Animal Joy

Χαίρομαι τόσο πολύ που υπάρχει αυτή η μπάντα για να γεμίζει τη σχήματος Okkervil River τρύπα που έχει απομείνει στις μουσικές μου χρονιές από τότε που χάσαμε τις Coastlines. Υπέροχη μουσική.
three: you as you were, animal life, dread sovereign

13, The Vaccines - Come of Age

Αυτό πραγματικά ήταν έκπληξη, γιατί τους Vaccines ακόμα και μετά το ευχάριστο ντεμπούτο τους δε τους πήρα στα σοβαρά, ωραίοι είναι για να κουνάς ρυθμικά το κεφάλι σου σε μεσημεριανό λαϊβάκι αλλά σιγά μην περίμενα και το follow-up κιόλας. Με τη διαφορά ότι το λάτρεψα το follow-up. Τίποτα ριζοσπαστικό, αλλά δε νοιάζει, γιατί τώρα έχουμε περισσότερα τραγούδια για να κουνάμε ρυθμικά το κεφάλι στο μεσημεριανό λαϊβάκι.
three: blow your mind, teenage icon, no hope

12, Barcelona - Not Quite Yours

Ξέρετε τι, αυτό το άλμπουμ είναι ένα πολύ όμορφο και γλυκούλι πράγμα, ρομαντικό, ευαίσθητο, πιανάκια φωνούλες κλπ, που ξαφνικά καταλήγει στο αγαπημένο μου τραγούδι όλου του 2012. Το οποίο υποθέτω χαρακτηρίζεται από όλα τα παραπάνω, αλλά δε τα έλεγα για αρνητικό ούτως άλλως, so there. Κλάμα.
three: less than two.- (ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΟΠΟΥ ΕΧΩ ΒΡΕΙ ΤΟ 'LESS THAN TWO'. #DAFUQ_INTERNET?)

11, Marina and the Diamonds - Electra Heart

Η όλη ιδέα του concept μου έκανε εξαρχής χαζούλα κάπως, και σαν follow-up δεν φτάνει το πρώτο (και για κάποιο λόγο τα δύο καλύτερα κομμάτια ήταν bonus tracks;), αλλά έχει μερικά από τα πιο πολυακουσμένα μου φέτος, και όταν κλικάρει μουσικά όλο αυτό το πράγμα (τα beat, τα ρεφρέν, η φωνάρα, κανάς catchy στίχος) η όλη ύπαρξη της Μαρίνας είναι ένα δώρο, να πέσεις κάτω και να λες, Σε ευχαριστώ για όλα.
three: radioactive, sex yeah, lies

10, Alt-J - An Awesome Wave

Ο κολλητός είπε πως του φάνηκε γαμάτο επειδή είναι σαν ηλεκτρονική μουσική δίχως να είναι όντως ηλεκτρονική. Εμένα μου άρεσε γιατί είναι από αυτές τις μιμιμι φλωριές που γουστάρω ούτως ή άλλως, but with a twist. Επίσης, χάρη στο τελείωμα του 'Taro'; Το καλύτερο coda φετινού άλμπουμ.
three: taro, breezeblocks, tessellate

9, Ellie Goulding - Halcyon

Όταν έφτιαχνα την αχρείαστα μεγάλη λίστα με τα αγαπημένα μου κομμάτια της χρονιάς, αποφάσισα εξαρχής πως θα είχα μόνο ένα από κάθε άλμπουμ. Στο τέλος συνειδητοποίησα πως είχα δύο από αυτό. Φοβερή έκπληξη, κομματάρες με ρεφρέν που μουρμουρίζω σε όλες τις διαδρομές σπίτι-δουλειά/δουλειά-σπίτι εδώ και βδομάδες ενώ η Ellie φωνάζει μες στο αυτί μου αυτό το βραχνό νιαούρισμα. Η καλύτερη non-Lana ποπ της χρονιάς.
three: i need your love, figure 8, anything could happen, don't say a word (four, ok)

8, The Raveonettes - Observator

'I get a shiver from broken hearts', ό,τι πιο όμορφο άνοιξε άλμπουμ φέτος. Ε, και μετά έχει Raveonettes. Πότε θα πω όχι όταν η αγαπημένη μου μπάντα κάνει αυτό για το οποίο την αγάπησα;
three: young and cold, she owns the streets, observation

7, Mumford & Sons - Babel

Όταν ακούω τη μουσική των Mumford ζεσταίνονται τα σωθικά μου και αυτό θα μου αρκεί πάντα. Αυτό δε μπορούσα να το βάλω στην ίδια περιοχή με το ντεμπούτο όμως, για τον πολύ απλό λόγο πως όταν μπήκε χειμώνας, το 'Sigh No More' έπιασα να ακούω κι όχι το 'Babel'. Αλλά όπως και νά'χει. Αγάπη. Και το αγαπημένο μου live από τότε που ο Win Butler τραγούδησε κάτω από τη Γαλλική βροχή. Μόνο αγάπη, τίποτα άλλο. #μπαντζω
three: below my feet, hopeless wanderer, babel

~-~

top-6:  6  |  5  |  4  |  3  |  2  |  1  

.