σε αιώνια λούπα 2013 / #2

new slaves, kanye west



εμπιστέψου τον kanye west ώστε να καταφέρει να πάρει α) θεματικές αναφορές στα ρατσιστικά λιντσαρίσματα μίσους στον αμερικάνικο νότο, β) μια ούγγρικη ροκ ωδή σε έναν ήλιο που πεθαίνει, γ) τον frank ocean και δ) ματιές στον αρνίσια πειθήνιο υπερκαταναλωτισμό του υπάκουου σημερινού star system, και συνδυάζοντάς τα να φτιάξει ένα παραληρηματικό μονόλογο περί του πώς θα τα γαμήσει όλα και θα σηκωθεί σαν ήλιος να λάμψει γιατί στ'αρχίδια του τα στερεότυπα που πάτε να του φορτώσετε, i won't end this high λέμε. όλη η πρώτη στροφή του κομματιού είναι αδιανόητη στο πώς περνά από το ένα σκηνικό στο επόμενο μέσα από συνειρμούς που σου σκάνε τον εγκέφαλο αλλά καταλήγουν να λένε κάτι συγκεκριμένο και, φυσικά, επειδή είναι ο kanye, επιθετικό και εριστικό. αηδία και έρεβος, και στο τέλος ανάληψη στα ουράνια. ξεκάθαρη τοποθέτηση στον φάκελο 'τι-έφτιαξε-ο-άνθρωπος'.

καλύτερο σημείο: α, τι, ίσως η κοσμογονία που συμβαίνει μετά την αλλαγή του 2'51"; 

[τα 28 αγαπημένα μου tracks του 2013 με τυχαία σειρά]