Opening statements: Οι Royksopp έχουν κάνει ένα από τα πιο κεφαριστά live που έχω δει οπότε κάπως μου ήρθε που εδώ είναι τόσο κατήφεια η φάση. Ή ήταν πάντα; Από αυτά τα 'χορεύω συνοφρυωμένος' τύπου; Γιατί εγώ όταν χόρευα στο live δεν ήμουν καθόλου συνοφρυωμένος, ελπίζω να μην το έκανα λάθος. Αλλά πάντως όμορφο άλμπουμ, δηλαδή άσχημο δεν το λες.
Το ξεκάθαρα καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ: Running to the Sea, το οποίο έχει βγει εδώ και 7-8 χρόνια περίπου.
Οι 3 κατά τα άλλα πιο τέλειες στιγμές του άλμπουμ: To intro του Skulls είναι της κατηγορίας Sonic Marble Zone και ό,τι μου θυμίζει έστω και ελάχιστα αυτή τη μουσική προκρίνεται για πάντα, στα πάντα /// Το τρεμουλιαστό "oh oh oh ooooh" της Robyn στο Monument /// To combo Here She Comes Again -> Running to the Sea είναι το πιο συναισθηματικό μουσικό δεκάλεπτο του 2014, παίρνοντας τα ηνία από τον περσινό αντίστοιχο πρωταθλητή, που ήταν το Wrecking Ball -> ξανά το Wrecking Ball.
Closing statements: Είναι από αυτά τα άλμπουμ που ακούω εντελώς συγκεκριμένα τραγούδια και κατά τα άλλα δεν είμαι απόλυτα σίγουρος αν το βαριέμαι ή αν μου αρέσει, αλλά οι άλλες εναλλακτικές μου για το #20 ήταν οι Future Islands που είναι γαμάτοι αλλά δεν έχουν πάνω από δύο τραγούδια και η FKA twigs που κάθε φορά που πάω να ενθουσιαστώ μαζί της θυμάμαι ότι βαριέμαι στο τρίτο κομμάτι κάθε φορά που βάζω το LP1 αλλά δεν έχω σταματήσει να το προσπαθώ μολαταύτα. Η FKA twigs είναι το μουσικό μου Walking Dead.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου