Opening statements: Δε θυμάμαι με τι λογική έβαλα να το ακούσω. Μάλλον επειδή είδα το όνομα του τύπου και μου φάνηκε σαν Ολλανδός DJ που παίζει dubstep εκδοχές αγνώστων indie b-sides και είχα όρεξη να θάψω. Λίγους μήνες και εκατοντάδες scrobbles μετά, είναι εμφανές πως επρόκειτο για κάτι πολύ διαφορετικό. Σε φάσεις το είχα στο μυαλό μου ακόμα και ως πιθανό #1 και θα ήμουν απολύτως ΟΚ ακόμα κι αν έμενε εκεί.
Το ξεκάθαρα καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ: Johnny and Mary, το καλύτερο κομμάτι της χρονιάς.
Οι 3 κατά τα άλλα πιο τέλειες στιγμές του άλμπουμ: Οι σταγόνες που ανοίγουν το άλμπουμ στο Intro /// Τα μανιώδη "παρα πα πα πάααα" του Svensk Sås (μου αρέσει τόσο πολύ αυτό που έψαξα να βρώ και το å ενώ ως τώρα ούτε την Beyonce δεν είχα καταδεχτεί να τονίσω ή έστω ένα ούμλαουτ να βάλω στους Royksopp που μπήκαν και δύο φορές στην εικοσάδα μου) /// Όταν κοπανάει το πιανάκι στο Strandbar. Να σημειωθεί πως αυτά είναι μόνο από τα 5 πρώτα κομμάτια αλλά το β' μισό του άλμπουμ έχει άλλα τόσα γιατί είναι γενικά τέλειο.
Closing statements: Στο πρόσφατο year in review του Spotify έμαθα πως αυτό ήταν το Άλμπουμ Του Καλοκαιριού Μου. Καμία έκπληξη, δηλαδή το ακούω και θέλω να αρχίσω να χορεύω πίνοντας μοχιτάκια κι ενώ έξω κάνει σάπια ζέστη. Και επίσης το ίδιο θέλω και τώρα που έξω ρίχνει σάπια βροχή. Ξεκάθαρα έπρεπε να το έχω βάλει μια θέση παραπάνω αλλά τελοσπάντων.
***
To 4o καλύτερο κομμάτι του SUCKER: Body of My Own
Γλαφυρή μέσα από περιφερειακές περιγραφές και μεταφορές, στα 2' βαριανασαίνει, ξεκινάει τη γέφυρα του κομματιού και, τελικά, μας αφήνει πάνω στην κορύφωση χωρίς να χρειαστεί καν να ξαναπιάσει ρεφρέν. Στο live ελπίζω όταν το λέει αυτό να κάνει κυριολεκτικό drop the mike, επειδή θα το έχει κερδίσει.
Καλύτερο σημείο: Εκεί που το δεύτερο κουπλέ συνεχίζει από το ρεφρέν χωρίς καν ανάσα ανάμεσά τους, γουστάρω άπειρα όταν γίνεται αυτό.
Το ξεκάθαρα καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ: Johnny and Mary, το καλύτερο κομμάτι της χρονιάς.
Οι 3 κατά τα άλλα πιο τέλειες στιγμές του άλμπουμ: Οι σταγόνες που ανοίγουν το άλμπουμ στο Intro /// Τα μανιώδη "παρα πα πα πάααα" του Svensk Sås (μου αρέσει τόσο πολύ αυτό που έψαξα να βρώ και το å ενώ ως τώρα ούτε την Beyonce δεν είχα καταδεχτεί να τονίσω ή έστω ένα ούμλαουτ να βάλω στους Royksopp που μπήκαν και δύο φορές στην εικοσάδα μου) /// Όταν κοπανάει το πιανάκι στο Strandbar. Να σημειωθεί πως αυτά είναι μόνο από τα 5 πρώτα κομμάτια αλλά το β' μισό του άλμπουμ έχει άλλα τόσα γιατί είναι γενικά τέλειο.
Closing statements: Στο πρόσφατο year in review του Spotify έμαθα πως αυτό ήταν το Άλμπουμ Του Καλοκαιριού Μου. Καμία έκπληξη, δηλαδή το ακούω και θέλω να αρχίσω να χορεύω πίνοντας μοχιτάκια κι ενώ έξω κάνει σάπια ζέστη. Και επίσης το ίδιο θέλω και τώρα που έξω ρίχνει σάπια βροχή. Ξεκάθαρα έπρεπε να το έχω βάλει μια θέση παραπάνω αλλά τελοσπάντων.
***
To 4o καλύτερο κομμάτι του SUCKER: Body of My Own
Γλαφυρή μέσα από περιφερειακές περιγραφές και μεταφορές, στα 2' βαριανασαίνει, ξεκινάει τη γέφυρα του κομματιού και, τελικά, μας αφήνει πάνω στην κορύφωση χωρίς να χρειαστεί καν να ξαναπιάσει ρεφρέν. Στο live ελπίζω όταν το λέει αυτό να κάνει κυριολεκτικό drop the mike, επειδή θα το έχει κερδίσει.
Καλύτερο σημείο: Εκεί που το δεύτερο κουπλέ συνεχίζει από το ρεφρέν χωρίς καν ανάσα ανάμεσά τους, γουστάρω άπειρα όταν γίνεται αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου