Opening statements: Με το #6 και συνεχίζοντας ως το #1 εγκαινιάζεται ουσιαστικά και το segment 'ο νταλκάς το '14, σε 6 μέρη'. Τους Black Keys γενικά τους είχα σε μια ασαφή εκτίμηση χωρίς να με έχει τρελάνει το προηγούμενό τους άλμουμ. Κάποια στιγμή στο άσχετο μες στο 2014 επανεκτίμησα το Brothers βέβαια, το οποίο είναι τρελή αλμπουμάρα, και αναμφίβολα κάποιο από αυτό το πάθος μετακύλισε και στον τρόπο με τον οποίον άκουσα και το Turn Blue. Όχι ότι έχει σημασία βέβαια, καθότι δεν είμαι κριτικός, οπότε μου είναι αδιάφορο αν αυτά που λέω είναι εύστοχα ή πιο άουτ κι από σέντρα του Δημήτρη Μάρκου.
Το ξεκάθαρα καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ: Weight of Love, όπου το άλμπουμ για τα δύο πρώτα λεπτά δεν έχει καν καταλάβει ότι άρχισε. Η moody εισαγωγή ξεπερνιέται μόνο από αυτό που ακολουθεί. Είναι το είδος του album opener που κάθε φορά που το ακούω αποφασίζω πως "όχι, δεν ήρθε ούτε σήμερα η μέρα για αυτό το άλμπουμ".
Οι 3 κατά τα άλλα πιο τέλειες στιγμές του άλμπουμ: Του-του-τουτουτουτου-κλατς πριν κάθε κουπλέ του Turn Blue /// To Shame, such a shame, But you're doing it again του Year In Review /// Τα πρώτα 9" του 10 Lovers.
Closing statements: Επειδή δεν έχει το άλμπουμ το Spotify, το είχα βρει σε ένα YouTube link το οποίο, ας πούμε περιέργως, δεν κατέβαινε για βδομάδες και βδομάδες. Το έβαζα όταν ερχόμουν στο γραφείο και το άφηνα να παίζει για ώρες. Άκουγα ένα τύπο να μουρμουράει και να μοιρολογεί με πολύ στυλ, και ένιωθα λες και με τραβούσε η δίνη του εξωφύλλου. [People] don't wanna be an Only One.
Στο Werchter οι Keys παίξανε αμέσως μετά την ήττα του Βελγίου από την Αργεντινή στον προημιτελικό. Ο χώρος του Φεστιβάλ ήταν φίσκα με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους ντυμένους με τα χρώματα μιας ομάδας που είχε μόλις αποκλειστεί, κάτω από βροχή που δεν έλεγε να σταματήσει. Βγαίνει στη σκηνή ο φίλος και ξεκινάει λέγοντας, "Καλησπέρα, είμαστε οι Black Keys. Ας περάσουμε μαζί τα ζόρια αυτό το απόγευμα."
Ναι ρε φίλε.
***
To 6o καλύτερο κομμάτι του SUCKER: Die Tonight
Η καλύτερη-από-τυπικά-καλή μπαλάντα-του-τελευταίου-ενός-τρίτου του άλμπουμ.
Καλύτερο σημείο: γουωωω-ώωωωω
Το ξεκάθαρα καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ: Weight of Love, όπου το άλμπουμ για τα δύο πρώτα λεπτά δεν έχει καν καταλάβει ότι άρχισε. Η moody εισαγωγή ξεπερνιέται μόνο από αυτό που ακολουθεί. Είναι το είδος του album opener που κάθε φορά που το ακούω αποφασίζω πως "όχι, δεν ήρθε ούτε σήμερα η μέρα για αυτό το άλμπουμ".
Οι 3 κατά τα άλλα πιο τέλειες στιγμές του άλμπουμ: Του-του-τουτουτουτου-κλατς πριν κάθε κουπλέ του Turn Blue /// To Shame, such a shame, But you're doing it again του Year In Review /// Τα πρώτα 9" του 10 Lovers.
Closing statements: Επειδή δεν έχει το άλμπουμ το Spotify, το είχα βρει σε ένα YouTube link το οποίο, ας πούμε περιέργως, δεν κατέβαινε για βδομάδες και βδομάδες. Το έβαζα όταν ερχόμουν στο γραφείο και το άφηνα να παίζει για ώρες. Άκουγα ένα τύπο να μουρμουράει και να μοιρολογεί με πολύ στυλ, και ένιωθα λες και με τραβούσε η δίνη του εξωφύλλου. [People] don't wanna be an Only One.
Στο Werchter οι Keys παίξανε αμέσως μετά την ήττα του Βελγίου από την Αργεντινή στον προημιτελικό. Ο χώρος του Φεστιβάλ ήταν φίσκα με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους ντυμένους με τα χρώματα μιας ομάδας που είχε μόλις αποκλειστεί, κάτω από βροχή που δεν έλεγε να σταματήσει. Βγαίνει στη σκηνή ο φίλος και ξεκινάει λέγοντας, "Καλησπέρα, είμαστε οι Black Keys. Ας περάσουμε μαζί τα ζόρια αυτό το απόγευμα."
Ναι ρε φίλε.
***
To 6o καλύτερο κομμάτι του SUCKER: Die Tonight
Η καλύτερη-από-τυπικά-καλή μπαλάντα-του-τελευταίου-ενός-τρίτου του άλμπουμ.
Καλύτερο σημείο: γουωωω-ώωωωω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου