Opening statements: Επί σειρά μηνών έβγαζε κομμάτια ένα ένα δύο δύο τρία τρία σε κάποια φάση απορούσα αν το άλμπουμ θα κατέληγε να έχει μέσα δεκάδες tracks, αν θα έβγαζε ένα '69 luuuuuurv songs' ας πούμε. Τα περισσότερα από αυτά τα κομμάτια μου άρεσαν πολύ με έναν 'αισθησιακό μιμιμι rnboειδές ποπ τραγουδισμένο από μια αισθησιακή μιμιμι rnbοειδή ποπ στάρλετ' τρόπο.
Το ξεκάθαρα καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ: Begging for Thread. Τι. Kομμάτι. Επειδή μου άρεσαν αρκετά-ως-πολύ όλα τα προηγούμενα χωρίς να μου αλλάξει τα φώτα κάποιο, όταν βγήκε το Begging for Thread και ήταν τόσο καλύτερο από όλα τα άλλα, συνειδητοποίησα πως έκτοτε δεν ξανάκουσα κανένα άλλο πλην αυτού, κάτι που με αφήνει σε περίεργη θέση όσο αφορά στο άλμπουμ. Τα έχω ακούσει όλα ξεχωριστά πάρα πολύ, ειδικά ως το καλοκαίρι. Αλλά ως άλμπουμ δεν παίζει να το έχω ακούσει μετά το πρώτο διήμερο του release του. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν με το Begging for Thread.
Οι 3 κατά τα άλλα πιο τέλειες στιγμές του άλμπουμ: Μετά το 2'07" του Brain που αρχίζει να φωνάζει /// Οι βάτραχοι στο This Is What It Feels Like /// To before I ever met you I never knew I could be broken in so many ways *νταμπαντουπ* στο Before I Ever Met You.
Closing statements: Τι; Το Before I Ever Met You δεν είναι καν στο άλμπουμ; Το Goddess κρατάει 59 λεπτά και τα μισά του κομμάτια είναι το ίδιο πράγμα και δεν υπήρχε χώρος για αυτό το κομμάτι χάρη στο οποίο με ένοιαξε ποτέ εξαρχής η Banks; Fuck this album.
***
To 8o καλύτερο κομμάτι του SUCKER: London Queen
Υπάρχει η σχετική νομοθεσία που λέει πως κάθε ποπ σταρ πρέπει να έχει στο δεύτερο άλμπουμ του/της κομμάτι για το πώς είναι τώρα φοβερό που το ζει στην Αμερική ως ποπ σταρ. Βέβαια η Charli τουλάχιστον κερδίζει πόντους γιατί το έκανε πανκ επειδή #UK κλπ.
Καλύτερο σημείο: Oy!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου