Προς μεγάλη χαρά του φίλου μου του dust road, το βραχιολάκι του 2007 που κοσμούσε το αριστερό μου χέρι έχει πλέον και ένα κατά δύο έτη μικρότερο αδερφάκι για να του κάνει παρέα! Kαλώς τα δεχτήκαμε!
(Disclaimer: Τα περισσότερα από τα βίντεο που θα κάνω embed δεν είναι δικά μου. Όσα πάντως είναι δικά μου, ναι, το ξέρω οτι έχουν άθλιο ήχο, και τα έχω βάλει απλώς για κάποιο συγκεκριμένο λόγο.)
~-~-~
Στη διαδρομή καθώς το Euro (Road) Trip ετοιμάζεται να φτάσει στον προορισμό του (βλ. πινακίδα)...
...στη διαδρομή από το κάμπινγκ προς τα stages...
...και στην τελική Οδύσσεια, δηλαδή την περίπου μιάμιση ώρα κάτω από ντάλα ήλιο 39 βαθμών Κελσίου σε αυτή την ουρά χιλιάδων, προκειμένου να ανταλλάξουμε το μαγικό χαρτάκι με το μαγικό βραχιολάκι. Από μέσα ακούγονταν οι Eagles of Death Metal. Κόλαση. (Και όχι λόγω των Eagles.)
~-~-~
Είσοδος με Smile. Πάρτε μια ιδέα του χώρου, από την πύλη.
Κάπου μέσα στο πανικό και τον ενθουσιασμό, συνειδητοποιώ οτι κάτι έχει αλλάξει στη Lily Allen. Πάει η μπυρόμπακα.
Highlight το Womanizer, το οποίο αυτή τη στιγμή αδυνατώ να φέρω στο μυαλό μου στην αυθεντική βερσιόν του.
Ξέρει να κρατάει τα τραγούδια της πάντα φρέσκα, ακόμα και τα πιο πρόσφατα που δεν έχουν κορεστεί. 3η φορά τη βλέπω live, και πάντα είναι διαφορετικά. Πιο διασκεδαστική στιγμή, το Fuck You που όπως περίμενα από την πρώτη στιγμή που το άκουσα, ήταν τραγούδι που ικέτευε να παιχτεί σε αρένα. Η αντίδραση του κοινού είναι ανεκτίμητη. Δείτε στο τέλος του βίντεο το τυπάκι κάτω δεξιά.
Και μια γενικευμένη πανδαισία από σηκωμένα μεσαία δάχτυλα. Τέλειος τρόπος για να ξεκινήσει το fest, κρίμα όμως που ήταν τόσο νωρίς και δε μπόρεσα να την απολαύσω όσο θα ήθελα. Αλλά τουλάχιστον 'προβιβάστηκε' στη μεγάλη σκηνή. Η κατάκτηση του κόσμου δεν είναι πολύ μακριά ακόμη.
~-~-~
Στο μεταξύ στην Πυραμίδα, η Emiliana Torrini (της οποίας το άλμπουμ μου άρεσε) έκανε ένα μέτριο, ψιλο-βαρετό, self-indulgent live. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να περιμένω πολύ για τους Fleet Foxes που ακολουθούσαν.
Οι οποίοι ήταν υπέροχοι.
Δεν έκαναν πολλά περισσότερα από το να καθίσουν και να πουν τα τραγούδια τους, αλλά από την άλλη αυτά τα τραγούδια δεν χρειάζονται τίποτε άλλο. Απλοί, ευθείς, απόλυτα συναισθηματικοί, σε 60 ζεστά λεπτά μουσικής χωρίς σάλτσες. Και το Mykonos live ήταν από τις στιγμές του φεστιβάλ.
~-~-~
Meanwhile, μπροστά στην κεντρική σκηνή...
[Τo be continued]
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου