Opening statements: Για τη Mary Elizabeth Winstead έχω αγάπη που πάει πίσω πολλά χρόνια και ομολογώ αυτό το άλμπουμ δε θα ήταν κάτι που δε θα το είχα ακούσει αν δεν τραγουδούσε αυτή. Απλά μετά αυτό που συνέβη ήταν πως για ένα γενναίο χρονικό διάστημα, απλά δε σταματούσα να το ακούω.
Το ξεκάθαρα καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ: Heavenly, ειδικά το σημείο που πάει να μπει στο ρεφρέν πεθαίνω.
Οι 3 κατά τα άλλα πιο τέλειες στιγμές του άλμπουμ: Η αρχή του ρεφρέν στο Close to You /// Το πόσο feelgood είναι κάθε δευτερόλεπτο του Last Stop /// Τα μουρμουρητά λαλαλαλα στο εμπνευσμένα βαφτισμένο La La La.
Closing statements: Το ξέρω ότι είναι fake και ότι είναι dress up όλο αυτό το πράγμα, αλλά με κάνει να νιώθω ωραία, τόσο απλά. Η Winstead μουρμουράει τέλεια και τα τραγούδια είναι τέρμα feelgood. Και έχει και τον τελειότερο τίτλο της χρονιάς. *πίνει μια γουλιά στην υγειά τους, τσουγκρίζει με το εξώφυλλο*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου