Opening statements: Είναι όλα ψέμματα. Το ένα και μοναδικό άλμπουμ των La Roux είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ των '00s. To ντεμπούτο της La Roux είναι διασκεδαστικό, τσιλαριστό, που το ακούς και αισθάνεσαι λίγο σα να είσαι σε κάποια παραλία πίνοντας κοκτέιλ. (Αν και ψιλοβαριέμαι το να είμαι σε παραλία πίνοντας κοκτέιλ.) Απλά δεν είναι το άλμπουμ που περιμέναμε τόσα χρόνια να έρθει, γιατί το άλμπουμ που περιμέναμε τόσα χρόνια δε θα έρθει ποτέ. Τελοσπάντων. Η ιστορία της μουσικής είναι γεμάτη με ασήκωτες προσδοκίες ύστερα από ένα επικό πρώτο άλμπουμ. Η Elly αδικεί τον εαυτό της διατηρώντας το 'La Roux' ως επωνυμία- θα ήταν πολύ καλύτερα για όλους αν αυτό ήταν ένα νέο πρώτο άλμπουμ αντί για follow-up εκείνου με την πιο αρρωστημένα τέλεια εναρκτήρια 6άδα tracks της σύγχρονης ποπ. 5 χρόνια μετά, 1 μέλος λιγότερο, και άπειρα plays σε κουνημένα YouTube βίντεο από λάιβ εμφανίσεις αργότερα, η Elly παραδίδει ένα συμπαθέστατο άλμπουμ που προφανώς και δεν στέκεται με τίποτα δίπλα σε ένα βασικά τέλειο άλμπουμ.
Το ξεκάθαρα καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ: Uptight Downtown, το μόνο κομμάτι που θα μπορούσε και να έχει ξεφύγει από το 'La Roux'.
Οι 3 κατά τα άλλα πιο τέλειες στιγμές του άλμπουμ: Αll that money, money, money on him στο Sexotheque /// Τουρουρουρουρου-Του-Του στο Tropical Chancer /// To And I hooooope it's sinking iiiiiin left behiiiind your perfect skiiiin στο Let Me Down Gently.
Closing statements: Δεν ξέρω. Μου αρέσει το άλμπουμ αλλά πάμε παρακάτω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου