#blogovision 2013 / 12

νούμερο έντεκα:

pan pan - missing two trains on purpose

* δεν ξέρω πώς το έχει ονομάσει τελικά το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ, για μένα θα είναι πάντα σκέτο coca cola.

* ούτε που θυμάμαι πόσα χρόνια το ακούω αυτό το κομμάτι, στην πρωτόλεια εκδοχή του αλλά δεν έχει σημασία, ακυκλοφόρητο τόσο καιρό, κάθε που ήθελα να το ακούσω να ψάχνω στα βάθη του gmail inbox για να το βρω. ο άλλος έλεγε "εντάξει δεν είναι ακόμα έτοιμο μιμιμι" κι εγώ το έβαλα κι ήταν απλά το αγαπημένο μου τραγούδι του.

* τι πάει να πει coca cola rubber μωρέ.

* αλλά σοβαρά, αυτό το κομμάτι. αυτό το κομμάτι.

* μια μέρα χαζεύοντας στο facebook είδα τη μαίρη μηλιαρέση να χορεύει τη δεύτερη αγαπημένη μου μελωδία από το δίσκο, στο καλύτερο lyrics video μετά το step των vampire weekend.

* άκουσα όλο το άλμπουμ να κυλάει με ένα ρυθμό αβιάστο και φυσικό, με κομμάτια που συχνά έμοιαζαν φτιαγμένα από απλή αγάπη. είναι φανταστικό και έχεις και τη μαίρη μηλιαρέση κιόλας.

* detroit, attica. αυτό είναι τίτλος.

* το εισιτήριο από το live-παρουσίαση του δίσκου το έχω εδώ δίπλα στις κασέτες των δύο πρώτων άλμπουμ. εκείνο το βράδυ της δευτέρας ήταν όλοι εκεί. αλλά δε το λέω με τη χιπ-λελ-φασούλα-δεκέ-μου έννοια, αλλά με την άλλη, της ζεστασιάς, του everybody knows your name από το cheers, του ότι μαζευτήκαμε εκείνο το βράδυ ένα αξιόμαχο σύνολο ανθρώπων που γουστάραμε να ακούσουμε το ίδιο πράγμα που είχε φτιάξει ένας άνθρωπος που άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο, γνωρίζαμε και θεωρούσαμε δικό μας. ήταν πανέμορφα. μέχρι που ανέβηκε και στο ηχείο.

* το καλύτερο πράγμα που έχει γραφτεί για το άλμπουμ το είπε ο monksdream (που γενικότερα γράφει φανταστικά και είναι εκείνο το blog της blogovision που διαβάζω οπωσδήποτε καθημερινά no matter what, κι ας μη ξέρω καν ή ας μη με ενδιαφέρει καν κάποιο άλμπουμ που μπορεί να βάλει).

Η μουσική του είναι κάτι σαν Crystal Castles μόλις έχουν βγει από τον ΟΚΑΝΑ και πλέον πίνουν μόνο μπύρα FIX στις ταράτσες.

ε, ναι. το άλμπουμ από εδώ.